Ես լեսբուհի եմ ու արդեն երեք տարի ընկերուհի ունեմ, ոչ ոք չգիտի դրա մասին, բացի մեզնից, բոլորը գիտեն ես ու ինքը ընկերուհիներ ենք ուղղակի: Մենք իրար հետ ենք վաղուց ապրում, ամեն անգամ աշխատանքի գնալուց մետրոյում նայում եմ մարդկանց ու մտածում եմ որ ոչ մեկ տենց էլ չի իմանա մեր մասին ու թե ինչքան ենք մենք իրար սիրում: Ու բալարը կասեն վառեք գոմիկներին, ես էլ էդ թվում որ կասկածի տակ չընկնեմ, բայց ոչ մեկ տենց էլ չի իմանա...

Մտքումս մի միտք ա ծագել ուզում եմ ընկերուհուս ճակատին կնիք դնեմ "իմ սեփականությունն է" գրությամբ, բայց նա չի հասկանա:

Երբ ընկերս ինձ թողեց, ես ծնկի իջա ու խնդրեցի, որ ինձ հետ մնա, հիմա շատ եմ ափսոսում դրա համար:

Սիրում եմ մի տղայի ով թմրամոլ է: Բուժվել չի ցանկանում, իս եթե նրանից հեռանամ ինքս կմեռնեմ:

Այսօր առաջին անգամ այցելեցի սթրիփթիզ գիշերային ակումբ ընկերոջս ծնունդին:Միաժամանակ էլ իմացա որտեղ և ինչ է աշխատում ընկերուհիս:

Երևի ես միակ աղջիկն եմ այս աշխարհում, որ բաժանվելուս համար ավելի շատ եմ ուրախանում, քան ամուսնանալուց:

Ես սիրում եմ զույգերի հարաբերությունները խառնել: սիրում եմ աղջկան դեպի ինձ քաշել, իսկ հետո թողնել, ես համարում եմ, որ նորմալ աղջիկը չի թողնի սիրած մարդուն, իսկ նորմալ աղջիկ ինձ պետք չի:

Սոցիալական ցացնցում ծանոթացա մի տղայի հետ, հանդիպեցինք, շատ հավանեցի իրան ու սկսեցինք ընկերություն անել: Որոշ ժամանակ անց հայտարարում է, որ ինքը համասեռամոլ է, բայց առաջարկում է իր հետ ամուսնանամ ու դա բացատրում է նրանով, որ ուզում է վերջ դնի ծնողների՝ իր համար հարսնացուի փնտրտուքներին: Բա՞ սեքսը, բա՞ սերը: Այս հարցերին նա պատասխանում է, որ ժամանակն է ես մեծանամ, իսկ ինքը սիրում է ուրիշին:

Պատահական նկատել եմ, որ իմ սիրած տղան նորց սկսել է մտնել ծանոթությունների կայք, որտեղ և մենք ծանոթացել ենք: Մեկ տարի է ինչ միասին ենք ու հարաբերությունների սկսելուց հետո նա էլ չեր մտնում այդ կայքը: Շատ ցավոտ է, ես նրան սիրում եմ:

Իմ պարամետրերը 90 * 61 * 93 Ամուսինս արգելում է ինձ ուտել, քանի որ նա կարծում է, որ ես, չաղ եմ. Սոված եմ

Իմ ընկերը անընդհատ զբաղված է հեռախոսային խաղերով, ես ատում եմ դա, ուզում եմ, որ նա այդ ժամանակը ինձ հետ անցկացնի, ոչ թե իր խաղերի, որ ինձ գրկի, համբուրի...բայց նա խաղում է: Ես նրան հանգիստ հարցնում եմ, - երևի բավական է խաղաս, իսկ նա պատասխանում է,- ինչով եմ քեզ խանգարում:

Ես սիրահարվել եմ իմ լավագույն ընկերոջ ընկերուհուն, ընկերուհին էլ անտարբեր չի իմ նկատմամբ: Արդեն մի շաբաթ է այ էսպես տանջվում եմ, չգիտեմ ինչ անեմ, պահպանեմ ընկերությունս, թե սերս:

Ապրւմ էմ ամուսնուս հէտ 15 տարի.Անհաջող ամուսնւթյուն էր,բայց երեխաներիս համար ամենին համբերատար էի.Մեկ տարի արաջ սիրահարվեցի ամուսնւս ընկերոջը, սիրահարվեցի խելագառի պես.Նա էլ էր խոստովանում որ շատ է սիրւմ ինձ.Հանդիպում էինք չնայած որ նա ունէր ընկերուհի, բայց ասում էր վոր չի ուզում ամուսնանալ նրա հետ, քանի որ նա հիմարի մեկն է.Արդյունքւմ նա այսօր ամուսնանւմ է այդ աղջկա հետ, իսկ հիմարի դերւմ էս եմ.Համոզվեցի,սեր գոյություն չունի,վերջ.

Ես 24 տարեկան եմ,մեկ տարի է ինչ ամուսնացած եմ:Իմ հետ ժամանակ անցկացնելու փոխարեն ամուսինս ամբողջ օրը Վառքրաֆտ է խաղում:Սեքս չկա, արժանի ուշադրություն ևս:Երեկ երբ նա գնաց զուգարան ես ջնջեցի նրա խաղի գործող անձին: Հիմա նստած եմ կոտրված քթով և ուռած շուրթով:

Իմ ընկերուհին ինձ խաբում է, ես շատ անգամ եմ դրանում համոզվել,բայց հոգուս մեջ չեմ կարող հավատալ, որովհետև ես նրան երբևիցե չեմ ստում և լիովին վստահում եմ: