Խիղճս տանջում է, ընկեր ունեի ում հետ համբուրվել եի, բաժանվեցինք, հիմա խիղճըս տանջում է, մեղավոր եմ զգում նոր ընկերոջս հանդեպ.

35 տարեկան տղա եմ...ուզում եմ մի փոքր պատմեմ իմ կյանքից, ունեմ հայր, մայր, քույր մեծ ու եղբայր էլի ինձնից մեծ. ես տան փոքրն եմ, հայրս խմիչքի հետ սեր ունի, 12 տարեկան եմ եղել, երբ հայրս սկսեց չաշխատել, այդ ժամանամ եղբայրս բանակում էր, իսկ քույրս սովորում էր բժշկական համալսարանումև ժամանակն էր որպիսի վարձը մուծվեր քրոջս, իսկ հայրս մենակ խմում էր, մի գլուխ դաժե հացի փող չէր բերում տուն, ստիպված գնացի հացի փռում սկսեցի բանվորություն անել, գնում էի գործի տո գալիս տուն սունկես վերցնում գնում դասի. հացի էդ ջենջի հոտն էլ վրայիցս գալիս էր, հիշում եմ այսօրվա նմա, մի խոսքով 12 տարեկանից սկսեցի ընտանիք պահել, 14 տարեկան էի եղբայրս եկավ բանակից, քույրս էլ ավարտեց ինստիտուտը, եղբայրս ուսումը կիսատ էր թողել ու գնաց շարունակելու. ես դուրս եկա փռից ու մտա նունի շուկայում բանվորություն անելու, որպեսզի ավելի վաստակեմ ու կարողանամ եղբորս ուսման վարձն էլ մուծեմ, անցան տարիներ եղբայրս էլ ավարտեց ու ես գնացի բանակ էն հույսով, որ կգամ իրանք էլ կաշխատեն ու իմ համար էլ կլինի, ինձ էլ ուսման կտան: Մի խոսքով եկա բանակից ու հասկացա, որ դա չլինող բանա, իրենք մոռացել են իմ մանկությունը գնացել ա իրենց սովորելու վարձերի վրա...բայց քանի որ ես ուժեղ մարդ եմ, որոշեցի ինքս իմ ուսման վարձը հայթհայդեմ, համ աշխատեցի, համ սովորեցի. մի փոքր բիզնես հիմնեցի էդ ընթացքում, երկու երեխա ունեցա ու կինս դժբախտ դեպքից մահացավ, հիմա եկավ պահը, որ իրոք իրենք պետք է օգնեին ինձ ու երեխաներիս մեծացնեմ, բայց սկսած հորիցս բոլորը հրաժարվում էին ինձ օգնել, հիմա շատ դժվարություններով մեծացնում եմ երեխաներիս առանց որևէ օգնության ու չգիտեմ ինչքան կդիմանամ էս ձևի ծանրությանը, մեկ-մեկ դաժը հանձնվում եմ, բայց երեխաներիս աչքերը, որ տեսնում եմ էլի ուժ եմ գտնում մեջս ու նորից ապրում իրենց համար!!!

Ես գջվէլ էմ, էս ահավոր խանդոտ եմ, էս զզվում եմ իմ բնավորությունից, խանդում էմ ընկերոջս, մեռնում եմ էրբ ուրիշին է նայում, ամբոխջ օրն իր սօց կայքէրի էջէրում էմ, մէկի նկարն հավանում է կրիվ էմ անում, ինքը խոստովանում է վոր շնչին էմ նստէլ արդէն, վոնց փոխվեմ???

Երբ ընկերս ինձ թողեց, ես ծնկի իջա ու խնդրեցի, որ ինձ հետ մնա, հիմա շատ եմ ափսոսում դրա համար:

Ես սիրահարվել եմ իմ լավագույն ընկերոջ ընկերուհուն, ընկերուհին էլ անտարբեր չի իմ նկատմամբ: Արդեն մի շաբաթ է այ էսպես տանջվում եմ, չգիտեմ ինչ անեմ, պահպանեմ ընկերությունս, թե սերս:

Ի երկրորդ հարաբերությունը ավելի ցավոտ էր, կարող է վնասվածքներից լինի արյուն, թե ոչ?

Ես այսօր առավոտյան ընկերուհուս հետ երթևկում էի Երևանի մետրոյով հանկարծ վագոն մտան մի խումբ ուսանողներ և առաջացավ նեղվածք, մի աղջիկ սկզբից ձեռքը մեկնեց բռնելու բռնակից սակայն բռնեց իմ ձեռքից, հետո անշտապ ձեռքը տեղափոխեց իհարկե, սկսեց հրմշտել հարմարվել և միարժամանակ քսմսվել մարմնիս տարբեր մասերին և միարժամանակ հանգիստ զրուցում էր իր ընկերուհու հետ, իսկ ես լուռ կանգնած էի իմ ընկերուհու հետ հանկարծ զգացի որ հետուքը սխմել է անդամիս ու բոլորվին չի պարաստվում տեղափոխել անգամ անդմիս <<տռնասֆոռմացիայից>> հետո, ես իհարկե միքիչ << վատ զգացի >> այսինքն լավ զգացի բայաց անհարմարոություն էլ միարժամանակ զգացի բոլորին կարծում եմ հասկանալիա պաճառներով, ու քանի որ մի ձեռքով բռնվել էի բռնակից՝ որ չընկնեի, իսկ մյուս ձեռքով բռնել էի ընկերուհուս քանի որ նրան հարմար չէր բռնվել, ես այլ տեղ չունեի փախնելու ակամաից միանգամից վայելում էի երկու գեղեցկուհիների ներկայությունը՝ ընկերուհուս և անծանոթ գեղեցկուհու, որը զգայուն վերչույթներս էր մերսում հետույքով, և այդպես երդեվեկեցինք 2 կանգառ, ես նախատեսվաշից մեկ կանգառ շուտ դուրս եկա։ ես ամբողջ ճանապարհին մտածում էի տեսնես մտածված է անում թե՞ հանգամանքների բերումով է ստացվել․․․․․․․․։

Ես միշտ կնոջ եմ սիրել, ինչ անեմ, որ տղամարդու սիրեմ

Ես ինադու չաղացել եմ ու փորս մեծացրել, իբր թե հղի եմ: Ապրում եմ մենակ: Ու ինքս ինձ ձևացնում եմ, որ ես հղի եմ, խոսում եմ փորիս հետ, ինձ դուր է գալիս հղի լինել: Ուզում եմ երեխա ունենալ:

Ես շուտով հայր եմ դառնալու, կինս հղի է: Ես շատ երջանիկ եմ, բայց շատ եմ նեղվում, որ տեսնում եմ կինս վատ է, սիրտը խառնում է, ուշքից գնում է, եթե հնարավոր լիներ ես իր հետ միասին կունենայի երեխային: