ես 14 տարեկան եմ.... ու ուզում եմ ինքնասպան լինել շուտով, միայն նրա համար, որտև չկա աշխարհում աևելին... ինչին կարող եմ ձգտել... ատում եմ աշխարհը

ճիշտն ասած ես էլ եմ գեյ...ես էլ եմ տղեքի սիրում

Ժող ջան, բարի գուն ձեզ...իմ հետ եղել ա մի հատ ոռի պատմություն, որ էս արդեն մի 9 ամիս կլինի հոգեկանս խանգարվելա...վոփշեմ գործ էի ման գալոս list.am-ում, տենց մեկին զանգի, խանութներ ասեց արի, վոփշեմ գնացի խանութը նոր պետք ա բացեր, ըսկի մեջը ապրանք չկա, օփշեմ էդ բլյածը ասեց բա պիվա կխմես, ասի հա, վոփջեմ ապեր ջան, բեր խմեմ:, բերեգ տենց եքա խմանք պիվա, հետո արաղ խմանք, առանց զակուսկի անյակ, հետո արա վոփշեմ ես լավ հարբա, էդ գյադեն ասեց էսօր ստե հանգիստ մնա, առավոթ կեթաս, ասի լավ... ախպեր վոփշմ դիվանի վրա իմ համար նստած-անջատված, ուզում եմ քնեմ, ջոգեմ շալվարս թուլացել ա, հագիցդ իջել ա, մեկն էլ կ***ս դրելա բերանը, վոփշեմ էդ ղախպի բալեն ծ*** էր կ***ս  էդքան խմած անջտված էի, բայց հենց էդ տեսա միանգամից օյաղացա ... ու դրան լավ տփեցի, շան ծեծ տվի. արունլվա էր եղե ...մոտի փողերը խլեցի, մեկ էշ տեխնիկան կոմպա բան ա սա  ձեռից վերցիմ, բայց մեկ ա ինձ էլի վատ եմ զգում,  նագլի, որ տղա եմ ծ*** ... ու պրի տոմ էդ բլյաձը 42 տարեկան էր .... մինչեւ հիմա ես հոգեկան ապրումների մեջ եմ, ուժե գժվում եմ ...

երբ դու վեր ես կենում 6:30-ին, ինչպես միշտ, երբ քո արածները մինչեւ փոշին իրար նման են, հասկանում ես, որ սաղ հիմարություն ա, իսկ դու հերթականն ես Աստվածների, պահապան հրեշտակի կամ Երկրի համար: Որ քեզ նման միլիարդներ տառապել են, որ քեզ նման միլիարդներ նույնն են զգացել, արել են էն,ինչ-որ դուամեն օր, եղել են, եթե ոչ ամբողջությամբ.ապա մասամբ քեզ նման: Թող լինի 80 տոկոս, իսկ էդ 20-ը? էդ քսանն էլ ընթացքում խորտակվում ա, ու ես դառնում ես ՀԵՐԹԱԿԱՆ ՄԵԿԸ, ես դառնում եմ միլիարդ ինձ նման մարդկանց նման: Ես հերթականն եմ: Ուրիշ չեմ: Ես մեռել եմ ձեր մեջ: Ես կծնվեմ իմ մեջ:

ես կատու եմ կամ երեխա: Խնամեք ինձ, սիրեք առա փոխադարձ պահաջների: ես ավելին կանեմ: Գրկեք ինձ, ես մենակ կատվիկ եմ կամ երեխա, ում պետք է տաքացնել ու խնամել, պետք է հետեւել ու անհանգստանալ: :(

Ես ամուսնացած տղամարդ եմ: Բայց մի գաղտնիք ունեմ,որ ուզում եմ խոստովակեմ, ոնց որ ասած: Ես շատ եմ սիրում սնունդ, ուտելիք, էլի: Չգիտեմ ոնց բացատրեմ, շատ-շատ եմ սիրում՝ ուտել և ուտելուց էլ ավելի շատ՝ սեկսուվ զբաղվել ուտելու բաների հետ՝ պոմիդորի, գարոխի, չալախաջի: Ես միշտ փորձում եմ աննկատ առանձնանալ համով ուտելիքի հետ՝ թե մեր տանը, թե ընկերներիս տանը հյուր գնալիս: Վերջերս կինս մատնաքաշի հետ սեքսով զբաղվելիս բռնացրեց, խոստացա էլ չանեմ: Բայց դե կրքից վառվում ա մեջս: Սա հիվանդություն ա թե՞ նորմալ ա

ապրում եմ մորաքրոջս տանը. առիթը բաց չի թողնում. որ վիրավորի ինձ, նա մի տեսակ խախտված է. աշխատանք եմ ուզում.միայն այդ դեպքում կկարողանամ հեռանալ նրանից. չեմ գտնում:

երեկ արթնացա դողը մարմնիս մեջ, այն զգացողությամբ, որ սենյակումս մարդ կամ կենդանի է մահացել: Նախորդ օրը ես տեսա. թե ինչպես է աչքիս առաջ մեռնում իմ ընկերը, ում կորցրել եմ տարիներ առաջ, խնդրում է օգնել, կարող եմ փրկել. իսկ ես ոչինչ չեմ անում, անտարբեր նայում եմ, թե ոնց է մեռնում պաղատող հայացքով: Իմ երազները տարօրինակ են. մեկը մյուսից խավարոտ ու սառը: Ոչ մի դեղ ինձ չի փրկի երազներիցս:

Ես17 տարեկան եմ, չեմ կարող որևէ գաղտնիք պատմել, որովհետև ինձ թվում է ինձ ամենուր ու ամեն վայրկյան հետևում են տեսախցիկներով: Ես ձեզ մի օր կբռնացնեմ:

Դե այո, իսկապես չստացված, որովհետև ցանկանալ և ձգտել ապրել այն տեսակի մեջ ինչպես ամեն մեկս ենք ուզում, և 15-20 տարի ձգտել ու ոչինչ գրեթե չստանալ նշանակում է չստացված, ինչու՞ եմ ես այսպես խիստ դատում: Երևի պատճառը այն է ինչ ես միշտ փորձել եմ անտեսել՝մարդիկ(: այս հասարակությունը /ամբողջապես/ միշտ ցանկացել է անտեսել այդ միտքը՝մտածելով՝գուցե ես եմ սխալ կամ անհետաքրքիր կամ  էլ գեշ, էնքան գեշ, որ էլ տեղ չկա դրանի գեշ լինելու :))))) բայց չէ էդպես չի, սովորականի պես մարդ եմ, դեռ ավելին՝եթե թույլ կտաք ասել՝մասնագիտությամբ դիզայներ եմ, սովորել ու ավարտել եմ պետակադեմիան դեռ 2002-ին, շատ տարբեր գիտելիքների հետ եմ հասցրել ծանոթանալ իմ կյանքում, միշտ սիրել եմ ինչ-որ բան սորվորել ու անպայման օգտագործել ան, ընկերներ ունեմ, իհարկե, շատ չեն, բայց հոգեհարազատ են, հարազատներ նույնպես, ամունացած եմ, երեխաներ դեռ չունեմ: Կնոջս հետ ծանոթացա վերջերս՝սրանից 4տարի առաջ /փեսաս ինձ տվեց մի հասցե օդնոյի ու էնտեղ կարողացա  նրա հետ ծանոթանալ որպես ընկերուհի  մտադրությամբ,, որովհետև  այլևս ոչինչ չէի կարող ինքս անել, օգտվեցի փեսայիս օգնությունից :))))) և ստացվեց իհարկե շատ ուրախացա. չէ՞ որ ինձ  մոտ երբևիցե չի ստացվել, բայց դրան հակառակ միշտ ցանկացել եմ ԻՆՔՍ ստեղծել նման հարաբերություններ, բայց ապարդյուն, ինչևէ, նրա հետ ծանոթացել և շարունակել եմ ամբողջ այս ժամանակը մինչ այսօր, բայց գիտեի, զգում էի, որ չեմ ՀԱԳԵՆԱԼՈՒ ու դա չի ինձ ապրեցնողը, դա էն ձգտումը չի ,որով էս ազգի գրեթե ակմբողջ կանայք են տառապում ) աշխատել եմ տարբեր վայրերում, այժմ էլ ունեմ իմ սեփական նախաձեռնությունը , դիզայն + իրականացում: Ինչևէ, ուզում եմ ասել՝ նորմալ ա, չեմ բողոքում աշխատանքից, ինչքան էլ, որ այն ինձ դժվարությամբ է տրվել, ինքս եմ կերտել իմ ճանապարհը, չեմ ունեցել ՀՈՎԱՆԱՎՈՐ, ի դեմս մեր բավականին ՏԱՂԱՆԴԱՎՈՐ հայս արվեստագետ-երգիչների ու դերասանների /թվում ա,թե էս ազգը մի ինկուբատոր ա դրանց համար/ ինչևէ.........Այոշ, համարում եմ չստացված, քանի որ ես էդ հասարակությունը չդարձավ ինձ համար (կուտակել եմ բավականին մեծ ատելություն իմ սեփական ազգի հանդեպ, մինչև անգամ թշնամանքի հասնող, բայց լինելով գեղեցիկի սիրահար ու նաև ստեղծով, ես չեմ կարողանում ՎՆԱՍԵԼ ՁԵԶ ժողովուրդ !!!!!!!!! բայց գիտակցում եմ ,որ շատերը  դրան արժանի են: Երբ դեռ նոր էի աշխատանք ձեռք բերում, շատ դժվարություններ եմ տեսել ու անտանելի ատելությամբ լցվել, բայց դա ժամանակի ընթացքում անցնում-գնում էր, իսկ մի բան,որ մնում էր դա ատելությունն է մարդկանց հանդեպ, ու էլ ավելի դժվար տանելի մի բան- ԵՐԲ ցանկանում ես նոր հարաբերություններ ստեղծել, մարդիկ միանգամից քեզ թշնամու տեղ են դնում ու հատուկ ձևով դուրս շպրտում՝ թույլ չտալով որևէ բան խոսել, միանգամից ցույց են տալիս ԱԳՐԵՍԻԱ, որը ես էտպես էլ չհասկացա,թե որտեղի՞ց է ծնվում: Ինչու՞ են ՍԵՆՑ հասարակությունում: Եւ իհարկե հատկապես խոսքս վերաբերում է ԿԻՆ-ՏՂԱՄԱՐԴ հարաբերությանը... Ի՞նչ ա կատարվում էս երկրում, ո՞վ կարա ասի ինձ: Բացարտեք խնդրում եմ.... Ինչու՞մն ա բանը: Ես բազմիցս փորձեցի հասկանալ ինքս , քանի որ երբևիցե, որևիցե մեկը չուզեցավ անկեղծորեն անդրադառնալ էդ թեմային ու տալ ՃԻՇՏ պատասխաններ: