Բարեվ ձեզ.Ստեղ գրել եմ զուտ են պատճառով, որ իրական կյանքում ես որ մեկին չեմ կարա ասեմ, ու կիսվեմ։ Ես ընկեր եմ ունեցել, շփվել ենք, իրար շատ ենք սիրել, ստացվելա նենց ոը հասկացել եմ որ սխալ մարդու եմ սիրել, հիասթափվել եմ , ու ասել եմ վերջ ամենինչ մեր մեջ, չնայած որ ինքը էտ ամենինչը շատ հեշտ ու հանգիստ տարավ ու ասեց ոնց դու կցանկանաս։ Վատը ենա որ մենք հարաբերություններ ենք ունեցել իրար հետ, ոըի պատճառով կորցրել եմ կուսությունս։ Հավատացեք հասկացել ու զգացել եմ ետ սխալիս լրջությունը, զղջացել եմ էտ ամենինչի համար։ Հիմա ուզում եմ նոր ընտանիք կազմեմ, ուզում եմ կյանքս նորից դասավորեմ ու անցյալից պոկվեմ, բայց չգիտեմ ոնց, խնդրում եմ խորհուրդ տվեք, ես նորից ուզում եմ կյանքս դասավորեմ, չգիտեմ ինչ կերպ վարվեմ երբ կույս չեմ, շատ եմ ուզում ամուսնանամ ու երջանիլ լինեմ։ ատում եմ մեկ մեկ ինձ ետ սխալիս համար։ Խորհուրդ տվեք ասեք ինչ անեմ։ Ոչ մեկի հետ չեմ կարում կիսվեմ ոչ մեկ ինձ չի հասկանա

Բարև ձեզ, ես 19 տարեկան աղջիկ եմ։ Ապրում եմ, հաջողակ եմ, ապագա ծրագրավորող եմ, տիրապետում եմ շատ բաների, որոնց մասին մարդիկ կերազեին, երբևէ ընկեր չեմ ունեցել և դա ինձ բնավ չի մտահոգել։ Կա մի ԲԱՅՑ, որի պատճառով ես ինձանից զզվում եմ։ Շատ երկար ժամանակ է՝ զբաղվում եմ ինքնաբավարարմամբ՝ առանց ներս ներթափանցելու։ Չեմ կարողանում զսպել ինձ։ Ամոթի անասելի զգացողություն է առաջանում։ Դրանից հետո ես ինձ ամենավերջին <<փչացածն>> եմ զգում։ Հաճախ ապտակում եմ ինքս իմ դեմքին, որ ուշքի գամ։ Չեմ երազում սեռական կյանքի մասին․ նույնիսկ վախենում եմ դրանից։ Միշտ Եկեղեցի եմ գնում՝ մեղքերի թողություն ստանալու համար, բայց միևնույնն է շարունակում եմ իմ սև գործը։ Դավաճանության զգացողություն է առաջանում՝ ամեն ինչի և բոլորի հանդեպ։ Սա ինձ համար մեծ խնդիր է։ Ես հոգնել եմ իմ անամոթությունից և այսպես ապրելուց։ Օգնե՛ք, խնդրում եմ։ Արդյո՞ք սա նորմալ է, թե՞ հիվանդություն է։ Արդյո՞ք ես փչացած մարդ եմ․․․ Հ․Գ․ Խնդրում եմ լինել անկեղծ և չհայհոյել։

Ժող ասենք ոչմի սեքսի հետ կապ ունեցող գաղտնիք, ոչմի ուռելու, նույն սեռի մարդ ուզելու, ոչէլ ասենք․․․ խզ․․․ տենց տարորինակ բաներ։ Ժող 1 տարիա չեմ կարում կենտրոնանամ գործիս վրա․․․ Շատ կարևոր պռոեկտներ եմ պռավալ տվել, փորձել եմ աղջիկների օգնությամբ հանգստանամ, խելքի գամ՝ մենակ հավայի փողեմ դուրս ցփնել։ Դատական գործեր, կռիվներ, ղալմաղալ, ինչ ասես եկելա գլխիս ու էտ ամենինչը արդեն ահավոր նեռվայնացնումա։։։ Ով ա էղել նմանատիպ սիտուացիայի մեջ՞ Ոնց համոզեմ ինձ որ խելքս գլուխս հավաքեմ՞

Շատ եմ ամաչում, ամեն ինչում միշտ ուզեցել եմ ազատ լինեմ, ամեն ինչում, բայց ներվայնանում եմ, չի ստացվում ,ինչից կլինի․․․

17 tarekan txa em bayc der kuys em, shat em uzum azatvel bayc chem uzum dimem putankeqi, uzum em pordzem 16-25 tarekan axjka het, u qani vor hamarya misht amachel em uzum em vor na indz ogni haghtaharel ed zgacoxutyunnery...

իհարկե շատ դժվար է, երբ ընտանիքում ասում ես, որ դու էն չես, ինչ իրանք պատկերցնում են ու ինչ սպասումներ ունեն, բայց ես ես եմ, ես չեմ ուզում կորցնել հարազատներիս, բայց նրանք ինձ երբեք չեն հասկանա, ու չեմ ուզում ամբողջ կյանքում ձևական ապրել, ուրիշի համար, ինձ համար եմ ուզում ապրել, չէ որ ես մեղավոր չեմ, որ ես սենց եմ ծնվել:

Ես17 տարեկան եմ, չեմ կարող որևէ գաղտնիք պատմել, որովհետև ինձ թվում է ինձ ամենուր ու ամեն վայրկյան հետևում են տեսախցիկներով: Ես ձեզ մի օր կբռնացնեմ:

արդեն տևական ժամանակ է գիտակցում եմ որ մահու չափ ցանկանում եմ տրվել հարազատ եղբորս, անում եմ հնարավոր ամեն ինչ նրան գրգռելու համար,ոնց որ ինքնելա ինձ ուզում ,մի քանի անգամ բռնացրել եմ ներքնազգեստիս վրա ձեռնաշարժությամբ զբաղվելիս, ես 23 տարեկան եմ ինքը 19, կույս եմ բայց սեքսից շատ բան գիտեմ: վախենում եմ կտրուկ քայլերի դիմեմ, մամաենց ասի. գիտեմ որ արածս ստորությունա մեղմ ասած, բայց ...;

Վաղուց արդեն վախենում եմ թռչել ինքնաթիռով, ինձ մոտ ուղղակի խուճապ է սկսվում: Սկսում եմ ինքնստինքյան ճչալ, մարդիկ ծիծաղում են վրաս, իսկ ես շարունակում եմ լաց լինել ու գոռալ, իսկ հետո շատ եմ ամաչում արածներիցս: Չգիտեմ ինչ անեմ: