Ես 20 տարեկան եմ։Միշտ վախեցել եմ սեռական հարաբերություններ ունենալուց,մտածել եմ տարիքի հետ կանցնի,բայց էնպես ստացվեց,որ ինձ փախցրին,ետ գնալ չկարողացա տարբեր սպառնալիքների պատճառով։Չակերտավոր ամուսինս,ինձ ոչինչ չստիպեց,ասաց,որ կամքիս հակառակ ոչինչ չիլինի և ես իրեն կտրվեմ,միայն երբ ինքս պատրաստ լինեմ,որ իրեն միայն մարմին պետք չէ։Արդեն 2 ամիս է ապրում ենք մի հարկի տակ,ատելությունս նրա նկատմամբ նվազել է,բայց դեռ հակակրանք կա,շատ եմ վախենում,մտածում եմ,մի օր համբերությունը կհատի։Նա 26 տարեկան, չափից շատ լուրջ,կայացած,բիզնեսմեն տղամարդ է,ինչից ես էլ ավելի եմ քաշվում։Չգիտեմ ինչ անեմ,ինչպես հաղթահարեմ վախս,ինչպես տրվեմ նրան։

Բարեվ ձեզ.Ստեղ գրել եմ զուտ են պատճառով, որ իրական կյանքում ես որ մեկին չեմ կարա ասեմ, ու կիսվեմ։ Ես ընկեր եմ ունեցել, շփվել ենք, իրար շատ ենք սիրել, ստացվելա նենց ոը հասկացել եմ որ սխալ մարդու եմ սիրել, հիասթափվել եմ , ու ասել եմ վերջ ամենինչ մեր մեջ, չնայած որ ինքը էտ ամենինչը շատ հեշտ ու հանգիստ տարավ ու ասեց ոնց դու կցանկանաս։ Վատը ենա որ մենք հարաբերություններ ենք ունեցել իրար հետ, ոըի պատճառով կորցրել եմ կուսությունս։ Հավատացեք հասկացել ու զգացել եմ ետ սխալիս լրջությունը, զղջացել եմ էտ ամենինչի համար։ Հիմա ուզում եմ նոր ընտանիք կազմեմ, ուզում եմ կյանքս նորից դասավորեմ ու անցյալից պոկվեմ, բայց չգիտեմ ոնց, խնդրում եմ խորհուրդ տվեք, ես նորից ուզում եմ կյանքս դասավորեմ, չգիտեմ ինչ կերպ վարվեմ երբ կույս չեմ, շատ եմ ուզում ամուսնանամ ու երջանիլ լինեմ։ ատում եմ մեկ մեկ ինձ ետ սխալիս համար։ Խորհուրդ տվեք ասեք ինչ անեմ։ Ոչ մեկի հետ չեմ կարում կիսվեմ ոչ մեկ ինձ չի հասկանա

31 տարեկան տղա եմ, մի քանի անգամ կունիլինգուս եմ արել, շատ եմ ուզում նորից......... Ու հատկապես մի ցանկություն կամ երազանք ունեմ` կուզենայի Նազենի Հովհհանիսյանին կւնիլինգւս անեի.......

Ես գեյ եմ, առաջին անգամն է, որ գրում եմ դրա մասին ու ինչ-որ նյութ եմ տեղադրում այստեղ։ Ես 23 տարեկն եմ ու իմ ամբողջ կյանքի ընթացքում չեմ հիշում, որ ինձ աղջիկներ հետաքրքրեն։ Ես շատ եմ տանջվել և մտածել ամաչել իմ ով լինելում, չեմ ընդունել ինձ ամեն անգամ ասել եմ կվերջանա, մի օր ես չեմ կարող գեյ լինել, բայց չէ, ես չեմ կարող դեմ գնալ իմ բնության դեմ, չեմ կարող փոխել ինձր, որովհետև էս ա իմ էությունը, ես սենց եմ ծվնել։ Առաջին անգամ տղամարդու հետ հանդիպել եմ 16 տարեկանում ու ինձ միշտ հետաքրքրեն են տարիքով տղամարդիկ ինձնից 20 կամ 15 տարի մեծ, երբեք չեմ ունեցել հարաբերոթւոյւն երիտասարդի հետ։ 16 տարեկանից հետո սկսեցի հանդիպել տղամարդկանց հետ, միևնույն ժամանակ աղջիկների հետ, որովհետև յուրաքանչյուր հանդիպումից հետո ես ասում էի՝ վերջ սա վերիջն անգամնա, բայց չէի կարողանում դիմադրել իմ ցանկություններին, և 2 տարի առաջ ես հանդիպեցի նրան, այն տղամարդուն, ով իմ կյանքը փոխեց , լցրեց իմ կյանքը, երջանկացրեց ինձ, նա ինձ փոխեց, իմ կյանքը լցրեց։ Ես նախկիոնւմ աբսուրդ էի համարում տղամարդու հետ երկարատև հարաբերությունները և մտածում էի՝ սեր չի կարող լինել տղամարդկանց միջև, բայց երկու ամիս անց մենք խոստովանեցինք իրար մեր սիրո մասին, և մենք ստեղծեցինք մի աշխարհ, մի հեքիաթ, որ երկուսիս կյանքւմ չի եղել․․․․Մեր մեջ շատ մեծ տարիքային տաբերություն կա, բայց դա մեզ մոտ չի զգացվում, մենք իրարից շատ տարբեր ենք, բայց մեզ իրար հետ ձանձրալի չի, մենք չենք կարողանում առանց իրար․․․․բայց որոշ ժամանակ անց ես սսկեցի դավաճանել, չգիտեմ խի, ես էլ չեմ կարողանում․․․դավաճանել եմ իրան մոտ 10 անգամ, 2 տարվա մեջ, չէի ուզւոմ, բայց չէի կարողանում դիմադրել էդ ցանկությունը ուրիշի հետ լինելու, ես իրան սիրում եմ իմ կյանքից շատ ինքը ինձ բավարարում եմ սեքսուալ և մնացած ամեն ինչով, բայց իմ մեջ կար ցանկություն, որը չէր անցնում ու ես չդիմադրելով տրվեցի էդ զգացմունքներին․․․․որոշ ժամանակ անց իրան պատմեցի դավաճանություններիս մեկի մասին․․․որովհետև իմացեր էի, որ ինքը ճանաչում ա էդ մարդկանցից մեկին, ում հետ ես իրան դավաճանել եմ ու ինքը ուզում էր, որ ես ամեն ինչ պատմեի, բաց ես լռեցի ու լռեցի ավելի բարդացրեց․․․ինքը ինձ ներեց և մենք էլի երջանիկ էինք այս անգամ ավելի երջանիկ ու մեր կապը ավելի հզոր էր, մի տարի անց նա իմանում է որոշ բաներ և ինձ հարցնում է՝ արդյոք ես իրեն դավաճանել եմ, թե չէ, ես հիմա չեմ ուզում մանրամասն գրեմ բայց ես իրեն պատմեցի ամեն ինչ, ինչ արել էի իրենից թաքուն, ամեն ինչ․․․․բայց մի բան կա, որ չի անցնում՝ վախ, ինքը ունի վախ, որ ես էլի իրան կդավաճանեմ, իսկ ես ունեմ իմ մեջ վախ, որ ինքը հիմա կսկսի ինձ դավաճանել, ուղղակի վրեժ լուծելու համար։ Ես չգիտեմ ինչ անեմ, ես զգում եմ, որ ինքը ինձ մի քանի հարցերում խաբելա, բայց ինքը պնդումա, որ ինքը ասելա ես չեմ հիշում, ու հիմա իմ մեջ էլ վախ կա, որ ինքը կարողա սկսի խաբել․․․ես հասկանում եմ, որ ինքը իրավունք ունի, ես արժանի եմ ժ, ինքը ինձ նվիրվել էր ու ես իրան խաբել եմ ու դավաճանել ստորի պես, բայց ես ուզում եմ իրա հետ լինեմ, ես չեմ պատկերացնում իմ կյանքը առանց իրա, ուզում եմ սաղ կյանքս լինեմ իրա կողքին ու ամուսնանամ իրա հետ․․․․խնդրում եմ խորհուրդ տվեց ոնց անեմ որ և իմ, և իրա վախերը անցնեն

Ինձ մի բան է հետաքրքորւմ․․․ես ու ընկերս սեռական հարաբերություն ենք ունենում ցիկլի այն օրերին, երբ հղիանալու հնարարվորություն ցածր է, բայց կարող է այնպես պատահի, որ հղիանամ???

17 tarekan txa em bayc der kuys em, shat em uzum azatvel bayc chem uzum dimem putankeqi, uzum em pordzem 16-25 tarekan axjka het, u qani vor hamarya misht amachel em uzum em vor na indz ogni haghtaharel ed zgacoxutyunnery...

Բարև ձեզ, ճիշտն ասած ես էտպես էլ տղաների հանդեպ սեր չզգացի, երբ ինձ մի աղջիկ համբուրեց մանկապարտեզում :D ու ես դեռ հիշում եմ էդ պահը ես սկսեցի աղջիկներին ուրիշ ձևով սիրել ու չգիտեմ ուզում եմ սեքս անել տղայի հետ որ մոռանամ ես տհաճ իրավիճակը բայց չեմ պատրաստվճւ: աղջիկներին հանել իմ մտքից

-Ցավում է,-ասաց սիրտս -Կանցնի,-ասաց ժամանակը -Ամեն անգամ կվերադառնամ,-քմծիծաղ տվեց հիշողությունը...... Երևի կգա,այո կգա հենց ինքը ՑԱՎԸ: Ինչու է սիրտս լուռ, անձայն լալիս? Երբ աչքերը լաց են լինում, սիրտն էլ ավաղ լուռ չի մնում, բայց երբ սիրտն է տխուր լալիս, աչքերն ինչու ձայն չեն հանում? Հարցեր, հարցեր, բազում հարցեր, որ տանջում են շատերին: Գալիս է պահ, երբ ուզում ես լուռ արտասվել, բայց թե ինչու ինքդ էլ չգիտես,իսկ լինում են նաև պահեր,երբ լացելու շատ պատճառներ քեզ են հարցնում իսկ դու ուր ես??? Իսկ ուր եմ ես?? ես այստեղ եմ ֆիզիկապես,այո, այո ֆիզիկապես,իսկ հոգեպես մի ուրախ տեղ, ուր վազում եմ ես անուղեղ,ուր վազում են ինձ հետ մի խումբ թիթեռնիկներ կամ թռչուններ,որ անուղեղ, ճիշտ ինձ նման, չեն հարցնում ոչ օր,ոչ ժամ,ոչ տեղ,ոչ բան..... Բայց ուզում եմ,շատ եմ ուզում ես արտասվել,և ուզում եմ կրկին նայել իրականության երեսին...ՈՒ նայում եմ, ու զգում եմ, որ գալիս է, ու գալիս է անկախ ինձնից, իմ դիմացի կանգնած մարդուց,իմ հետևում պառկաց մարդուց....Ինչն է գալիս հիմա կասեք? Այո, այո արցունքներս,ահա նրանք, ահա եկան, էլի եկան, էլի կգան.... Զարմանում եմ թե ինչու է մարդ լացելուց հետո միայն հանգստանում...Լացը լավ է պետք է լացել, բայց ոչ լինել լացկան փոքրիկ..... Իսկ ծիծաղը?? Այո ճիշտ է,ասում են թե երկարացնում է այն կյանքը, բայց ծիծաղը??? ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼԻ գրեք ձեր կարծիքները խնդրում եմ և կլինի շարունակությունը նաև այստեղ

պայթում եմ արդեն իմ մեջ, 19 տարեկան եմ ունեմ ընկեր բայց կոպիտ ասած սիրտս աղջկա մարմինա ուզում, ազատ ու անկաշկանդ, որ իմ ընկերուհին ներկայացնեմ իրան բոլորին ու երբ ոզեմ ինչ ուզեմ անեմ: Բայց նենց մեկին եմ ուզում որ մենակ իմը լինի ու անի են ինչ կուզեմ ու նույննել ես::: պահա լինում ահավորշատ եմ ուզում ու չեմ դիմանում, ընկերոջս հետ էլ չեմ կարա սենց բաներից խոսամ կամ թեկուզ ասեմ որ իմեր հետ մի հատել աղջիկ լինի որտեվ բացի են որ ամեն ինչ լուրջա միատել ինքը քյառթու մտածելակերպ ունի,,,,,,,,,,, հա մի բան էլ,,,,, գրածիս կարծիքներին չեմ կարում պատասխանեմ,,,,,, եթե ստեղ տենց աղջիկ կա որ վսֆահա իրա վրա թող նենց տեղեկություն գրի որ կակարանամ fb-ով կամ օk-ով գտնեմ

Ես այսօր առավոտյան ընկերուհուս հետ երթևկում էի Երևանի մետրոյով հանկարծ վագոն մտան մի խումբ ուսանողներ և առաջացավ նեղվածք, մի աղջիկ սկզբից ձեռքը մեկնեց բռնելու բռնակից սակայն բռնեց իմ ձեռքից, հետո անշտապ ձեռքը տեղափոխեց իհարկե, սկսեց հրմշտել հարմարվել և միարժամանակ քսմսվել մարմնիս տարբեր մասերին և միարժամանակ հանգիստ զրուցում էր իր ընկերուհու հետ, իսկ ես լուռ կանգնած էի իմ ընկերուհու հետ հանկարծ զգացի որ հետուքը սխմել է անդամիս ու բոլորվին չի պարաստվում տեղափոխել անգամ անդմիս <<տռնասֆոռմացիայից>> հետո, ես իհարկե միքիչ << վատ զգացի >> այսինքն լավ զգացի բայաց անհարմարոություն էլ միարժամանակ զգացի բոլորին կարծում եմ հասկանալիա պաճառներով, ու քանի որ մի ձեռքով բռնվել էի բռնակից՝ որ չընկնեի, իսկ մյուս ձեռքով բռնել էի ընկերուհուս քանի որ նրան հարմար չէր բռնվել, ես այլ տեղ չունեի փախնելու ակամաից միանգամից վայելում էի երկու գեղեցկուհիների ներկայությունը՝ ընկերուհուս և անծանոթ գեղեցկուհու, որը զգայուն վերչույթներս էր մերսում հետույքով, և այդպես երդեվեկեցինք 2 կանգառ, ես նախատեսվաշից մեկ կանգառ շուտ դուրս եկա։ ես ամբողջ ճանապարհին մտածում էի տեսնես մտածված է անում թե՞ հանգամանքների բերումով է ստացվել․․․․․․․․։

Ի՞նչ անել աննորմալ խանդի հետ։ Ընկերս շփվող անձ է և ինձ մտահոգում է և հանգիստ չի տալիս, ես հիվանդագին խանդում եմ և չեմ կարողանում տեղս գտնել մարդկանց մեջ իր կողքին

Ես ինչ ինձ հիշում եմ միշտ աղջիկներով եմ հետաքրքված եղել, սկսեմ նրանից, որ 26 տարեկան աղջիկ եմ, ունեցել եմ շատ ընկերուհիներ, բայց միայն 3-ի հետ եմ համբուրվել, նրանցից երկուսը ամուսնացած են, երրորդին էլ չեմ սիրում, բայց հետս շատ տարօրինակ բան ա կատարվում, փողոցում, որ մի աղջիկ դուրս գալիս ա , չեմ կարողանում անտարբեր անցնել, մի լավ բան ասում եմ, սաղ ինձ գժի տեղ են դնում, բայց էնքան ուժեղա էդ իմ մոտ, որ արդեն սկսում եմ հարազատներիս էլ ձեռ եմ քցում, բայց գիտեմ, որ էդ սխալ ա, ուղղակի չեմ կարում ինձ զսպել, շատ եմ ուզում աղջկա հետ լինել, ուզում եմ ընկերուհի ունենամ ու իրա հետ լինեմ, որ հարազատներս չիմանան հետսինչա կատարվում, սիրում եմ սիրել ու շատ եմ նվիրվում, աղջիկներ եթե ձեր մեջ կա մեկը, ով կուզենա, թող գրի:

Մեկ-մեկ մետրոյում, երբ նայում եմ մարդկանց, մտածում եմ տեսնես իրանք էլ իմ նման գաղնտիք ունեն? Տեսնես դիմացիս նստած աղջիկն իմ նման մի աղջկա մասինա մտածում? Կամ հենց դու իմ դիմացի աղջիկ, ինչի եմ ուզում քեզ ճանաչել: Ինչի են տղաները ինձ անհետաքրքիր, իսկ դու մի հասարակ աղջիկ իմ մտքում ես: Ու ոչ մեկ էլ երևի չիմանա... Ոնց են մարդիկ պայքարում սրա դեմ? Կամ ոնց են էությունը փոխում?

անում եմ կունիլինգուս հաճույքով, եթե ինչ-որ մեկը ուզում է առանց ինչ-որ ստիպվածության և նաև ուզում է լինել բավարված ես կկապնվեմ ձեր հետ, եթե քոմենտ գրեք :) կարող եմ վճարել նույնիսկ 

ես կատու եմ կամ երեխա: Խնամեք ինձ, սիրեք առա փոխադարձ պահաջների: ես ավելին կանեմ: Գրկեք ինձ, ես մենակ կատվիկ եմ կամ երեխա, ում պետք է տաքացնել ու խնամել, պետք է հետեւել ու անհանգստանալ: :(