Երեկ միայնակությունից համարյա կես ժամ հայլու դիմաց ինքս ինձ հետ խոսում էի, ի՞նչ է կատարվում հետս:

Ծնունդիցս երեք շաբաթ առաջ հոգիս ուտում էր, թե ինչ եմ ուզում, որ ծնունդիս նվիրի, լռում ու ժպտում էի, ասում էի ինքդ մտածիր: Ծննդյանս օրը ոչ ծաղիկներ կային, ոչ նվեր, իսկ ես սպասում էի, մտածում էի, եթե 3 շաբաթ առաջ հարցնում էր, ուրեմն մի հետաքրքիր բան կանի...արեց...

Արդեն 2 տարի է, որ ես սիրում եմ իմ դասախոսին: Նա կասկածում է, բայց լռում է:

Վերջ... Ավարտվեց անսկիզբ ու անավարտ պատմության մի հատորը... Դու վախենում ես վհուկներից... Ու ճիշտ ես անում, վախեցի՛ր հարվածից որ վաղն ես զգալու... Կախարդներին նեղացնել չի կարելի... Դու չես ուզում տեսնել ինձ. դիվական գայթակղությունը պարուրում ա քեզ, ու դու ուզում ես ձերբազատվել նրանից ով տիեզերքում ա կնքված որպես քո ստվեր, իսկ ստվերը ամենուր ա անգամ էնտեղ որտեղ լույսը ամենապայծառնա...

Բարև Ձեզ, Ես կուզենայի կիսվել, իմ կյանքում պատահածով։դեռ ամուսնացած չէի, կյանքի բերումով, ծանոթացա մի կնոջ հետ, շատ գեղեցիկ, մի խոսքով ...ցանկալի էր,նրա հետ ծանոթանալուց հետո ,երկորդ հանդիպան ժամանակ զբաղվեցինք սեքսով, շատ հաճելի էր, նա վաղուց եր բաժանվել ամուսնուց, հետագայում ավելի հաճախ սկսեցինք հանդիպել, կարծես թե մի պահ սիրահարվել եինք իրար, կար փոխադարձ վստահութիուն,,տուն էիք վարձել,քանի վոր գեղեցկուհին քաղաքից չէր,հանիպման ժամանակ այդ տանն էինք անցկացնում...սեքսում՝ փայլում էր,և ցանություն էր առաջանում անել ամեն ինչ, որըս ինչ ֆանտազիա ունեինք, դա փոխադարձ էր,,, և այդպես կլոր 6 տարի,որպես մարդ՝ հրաշալի էր,և ամեն հարցում, հետո նա հանդիպեց մի սփյուռքահայ տղամարդու, և գնաց նրա հետ ուրիշ երկիր։Կապը ընդհատվեց, բայց. անցյալ տարի նա զանգահարեց և շնորհավորեց ծննդյանս օրը, ես հասկացա, որ ինքն էլ չի մոռացել կյանքի այդ հատվածը,դա հաճելի նվեր էր։

Մեր Հայրենիք, ազատ անկախ, Որ ապրել է դարե դար Իր որդիքը արդ կանչում են Ազատ, անկախ Հայաստան։ Ահա եղբայր քեզ մի դրոշ, Զոր իմ ձեռքով գործեցի Գիշերները ես քուն չեղա, Արտասուքով լվացի։ Նայիր նրան երեք գույնով, Նվիրական մեկ նշան Թող փողփողի թշնամու դեմ Թող միշտ պանծա Հայաստան։ Ամենայն տեղ մահը մի է Մարդ մի անգամ պի՛տ մեռնի, Բայց երանի՝ որ յուր ազգի Ազատության կզոհվի.

բարև բոլորին,,,ես 15 տարեկան տղա եմ: Ինձ չափազանց մենակ եմ զգում, երբեմն թվում է,թե դեպրեսիայի մեջ եմ...պատճառն այն է, որ ոչ ոք չի ուզում ինձ լսել, հաճախ կարիք եմ ունենում ինչ-որ մեկի հետ կիսվելու այնպիսի հարցերով որոնցով չեմ կարող կիսվել ծնողներիս հետ,բայց ընկերներս միշտ ակնհայտ կերպով փոխում են թեման...ես միշտ լսողի դերում եմ,խորհրդատուի,,,բայց ոչ ոք չի ցանկանում լսել ինձ: Այսպես ասած՝ nobody want to hear me and understand

Ծնվել եմ ապրիլի 1-ին: Ու ամեն անգամ ծնունդդ շնորհավորի տեղը ինձ ասում են՝ ապրիլի մեկդ շնորհավոր:

Կրծքերիս ծայրերը մազոտ են, բայց դե ես աղջիկ եմ :( Եվ ամեն անգամ սափրվելիս ստիպված դրանք ել եմ սափրում:Պատկերացնում եմ թե ոնց է լինելու երբ երեխաներիս կրծքով կերակրեմ:Ամոթ է և ծիծաղելի:

Ամառ էր,որոշեցի հանդիպել մի աղջկա:Հանդիպման ժամանակ կիսաշրջազգեստը մի քիչ բարձրացավ և ես նկատեցի, որ նրա ոտքերը ծնկից վերև սափրված չէն: Հեռացա և այլեոս չեմ շբվում նրա հետ:Վերջերս տեսա նրան, բոլորին նա դուր է գալիս,իսկ ես երբ հիշում եմ տեսածս, մի տեսակ զզվանք է առաջանում մոտս: