Ես լեսբուհի եմ ու արդեն երեք տարի ընկերուհի ունեմ, ոչ ոք չգիտի դրա մասին, բացի մեզնից, բոլորը գիտեն ես ու ինքը ընկերուհիներ ենք ուղղակի: Մենք իրար հետ ենք վաղուց ապրում, ամեն անգամ աշխատանքի գնալուց մետրոյում նայում եմ մարդկանց ու մտածում եմ որ ոչ մեկ տենց էլ չի իմանա մեր մասին ու թե ինչքան ենք մենք իրար սիրում: Ու բալարը կասեն վառեք գոմիկներին, ես էլ էդ թվում որ կասկածի տակ չընկնեմ, բայց ոչ մեկ տենց էլ չի իմանա...

Իմ մեծ գաղտնիքն այն է, որ ինձ գրավում են աղջիկները ( ես ինքս էլ աղջիկ եմ): Հաճախ աննկարագրելի մեծ ցանկություն եմունենում ընկերուհու հետ բուռն ու կրքոտ սիրով զբաղվելու բայց չեմ գտնում ենպիսի վստահելի աղջկա կամ կնով ով անկողնային ընկերուհի չի լինի այլ կյանքի, ում իրոք կսիրեմ ու կվստահեմ,,,,,,,, ոնց կամ որտեղից գտնեմ տենց անկաշկանդ պարզ ու հասարակ աղջկա ով իմ հետ ամեն տեսակ խենթության պատրաստ կլինի.....

Խոստովանիր քանի անգամ ես պատկերացրել սեքսը մի անծանոթ գեղեցիկ տղայի հետ ու փորի ներքևում նվացող ցավ զգացել? Քանի անգամ ես պատկերացրել, որ քո սիրեցյալը (իրական թե պատկերացվող) ավելի համարձակ կլինի ու քեզ կտանի մի գաղտնի տեղ, որտեղ քե կվերցնի: Բայց գրգռվածության փառն աչքերիցտ անցնելուն պես դու հասկանում ես, որ քո մարմինը քեզնից բացի ոչ մեկի պետք չի: Եթե դու քո ցանկությունների հետևից չգնաս ապա ընդամենը րամանակ ես կորցնելու: Մեկ տարի, երկու, հինգ վերջիվերջո դու սեքս կունենաս ու էական չի, ոնց երբ, ում հետ: ԱՄԵՆԱԿԱՐևՈՐԸ՝ միայն այդ պահին կհասկանաս թե ինչքան դատարկ վախերի պատճառով դու կորցրել ես տարիներ նորմալ կյանքով ապրելու հնարավորությամբ: Մի վատնի ժամանակը գրագետ և փորցառու մեկին գտի ու սիրի բոլոր իմաստներով:

Իմ փոքրիկ գաղտնինքն այն է, որ ես գժվում եմ փոքր կրծքերով կանանց համար...փոքր և ձիգ կրծքերով կին տեսնելուց իմ մոտ առաջանում է անկառավարելի սեքսուալ ցանկություններ...Չգիտեմ նորմալ է դա թե ունեմ ինչ-որ խնդիր, բայց ինձ դուր է գալիս...

Էս 17 տարեկան տղա եմ..ուզում եմ կուսությունից զրկվեմ, Կապ չունի քանի տարեկանի հետ

Ես 26 տարեկան եմ, ունեմ բարձրագւյն կրթություն,  սովորել եմ Եվրոպայում, ավարտելուց հետո վերադարձել եմ Հաայստան, չնայած որ հնարավորություն ունեի մնալ էնտեղ: Շատետը իմ այս քայլը սխալ են համարում, մտածելով որ պետք է վերադառնայի, բայց ինձ համար ավելի կարևոր է հայ տղամարդու հետ ընտանիք կազմել: Բայց ցավոք չի ստացվում: Մի քանի անգամ հանդիպել եմ, բայց ոչինչ չի ստացվել: Չեմ կարողանում հասկանալ խնդիրն իմ մեջ է, թե դիմացինի:

Ընկերս ինձ չի սիրում բայց չեմ հասկանում ինչու չի խոստովանում դրա մասին՞ երբ հարցնում եմ չի ասում որ չի սիրում, ինչ անեմ՞

Ժող ասենք ոչմի սեքսի հետ կապ ունեցող գաղտնիք, ոչմի ուռելու, նույն սեռի մարդ ուզելու, ոչէլ ասենք․․․ խզ․․․ տենց տարորինակ բաներ։ Ժող 1 տարիա չեմ կարում կենտրոնանամ գործիս վրա․․․ Շատ կարևոր պռոեկտներ եմ պռավալ տվել, փորձել եմ աղջիկների օգնությամբ հանգստանամ, խելքի գամ՝ մենակ հավայի փողեմ դուրս ցփնել։ Դատական գործեր, կռիվներ, ղալմաղալ, ինչ ասես եկելա գլխիս ու էտ ամենինչը արդեն ահավոր նեռվայնացնումա։։։ Ով ա էղել նմանատիպ սիտուացիայի մեջ՞ Ոնց համոզեմ ինձ որ խելքս գլուխս հավաքեմ՞

ահավոր մենակ եմ ինձ զգում, ոչ մեկի հետ չի ստացվում, շուտ կապվում եմ ինձ շուտ թողնում են, կույս եմ, ով ուրիշ մտքերովա մոտենում ասում եմ, որ հեռու մնա ինձանից, բայց ոչ մեկ ինձ հետ չի կապվում սիրտը ինձ չի կպնում, մեկ երկու հանդիպում ենք ու կորում են, չէ տեսքս շատ լավնա, չգիտեմ ինձ ոնց պահեմ փոքր չեմ, ուզում եմ ընտանիք կազմեմ, հոգնել եմ մենակ կյանքից, լքված լինելուց. ամեն մեկին էլ չեմ հավանում

Բարև ձեզ, մի հարց ունեմ, որ ինձ տանջում ա. ես հայաստանից դուրս եմ ապրում ու ընդհանրապես չեմ կարող հայաստան վերադառնալ. ես ուզում եմ մի հատ լավ հայ աղջիկ գտնեմ. Կարաք ինձ ասեք որտեղ ման գամ հայաստանից դուրս?