Բարև ձեզ, իմ մոտ հոգեբանական խնդիրներ են, ես 26 տարեկան եմ, կույս եմ, մեկ-մեկ ինչ ասես մտքովս չի անցնում, սեքս եմ պահի տակ պատկերացնում բարեկամներիս հետ, ճիշտա մտքերս արագ շեղում եմ, կարողա ես ցնդել եմ? թե՞ սեքսա պետք անհապաղ։

26 տարեկան տղա եմ ու դեռ կույս եմ, շատ դեպքեր են եղել, որ կարող էի քնել ոման հետ, բայց միշտ ինձ հետ եմ պահել նրանց սթրեսի չենթարկելու համար, մի աղջիկ կա, որին սիրում եմ ու ինքը գիտի դրա մասին, բայց չեմ համարձակվում խնդրել, ինչ անեմ

Շատ եմ ամաչում, ամեն ինչում միշտ ուզեցել եմ ազատ լինեմ, ամեն ինչում, բայց ներվայնանում եմ, չի ստացվում ,ինչից կլինի․․․

առջևում քննություններ են․ քիչ է մնում խելագարվեմ, երբ հիշում եմ այդ մաիսն․․․․ինչ անեմ, որ մի քիչ հեշտ անցնեն քննութոյւններս

ես 15տ. տղա եմ, ունեմ մի ընկեր ում համարում եմ իմ լավագույն ընկերը,սակայն հաճախ ինձ մոտ հարց է առաջանում, թե արդյո*ք նա էլ ինձ է վստահում այնպես, ինչպես ես իրեն: Ինչպե*ս կարող եմ պարզել դա: Ինչպե*ս փորձեմ նրա անկեղծությունը: Նախապես շնորհակալեմ

Ես գեյ եմ, առաջին անգամն է, որ գրում եմ դրա մասին ու ինչ-որ նյութ եմ տեղադրում այստեղ։ Ես 23 տարեկն եմ ու իմ ամբողջ կյանքի ընթացքում չեմ հիշում, որ ինձ աղջիկներ հետաքրքրեն։ Ես շատ եմ տանջվել և մտածել ամաչել իմ ով լինելում, չեմ ընդունել ինձ ամեն անգամ ասել եմ կվերջանա, մի օր ես չեմ կարող գեյ լինել, բայց չէ, ես չեմ կարող դեմ գնալ իմ բնության դեմ, չեմ կարող փոխել ինձր, որովհետև էս ա իմ էությունը, ես սենց եմ ծվնել։ Առաջին անգամ տղամարդու հետ հանդիպել եմ 16 տարեկանում ու ինձ միշտ հետաքրքրեն են տարիքով տղամարդիկ ինձնից 20 կամ 15 տարի մեծ, երբեք չեմ ունեցել հարաբերոթւոյւն երիտասարդի հետ։ 16 տարեկանից հետո սկսեցի հանդիպել տղամարդկանց հետ, միևնույն ժամանակ աղջիկների հետ, որովհետև յուրաքանչյուր հանդիպումից հետո ես ասում էի՝ վերջ սա վերիջն անգամնա, բայց չէի կարողանում դիմադրել իմ ցանկություններին, և 2 տարի առաջ ես հանդիպեցի նրան, այն տղամարդուն, ով իմ կյանքը փոխեց , լցրեց իմ կյանքը, երջանկացրեց ինձ, նա ինձ փոխեց, իմ կյանքը լցրեց։ Ես նախկիոնւմ աբսուրդ էի համարում տղամարդու հետ երկարատև հարաբերությունները և մտածում էի՝ սեր չի կարող լինել տղամարդկանց միջև, բայց երկու ամիս անց մենք խոստովանեցինք իրար մեր սիրո մասին, և մենք ստեղծեցինք մի աշխարհ, մի հեքիաթ, որ երկուսիս կյանքւմ չի եղել․․․․Մեր մեջ շատ մեծ տարիքային տաբերություն կա, բայց դա մեզ մոտ չի զգացվում, մենք իրարից շատ տարբեր ենք, բայց մեզ իրար հետ ձանձրալի չի, մենք չենք կարողանում առանց իրար․․․․բայց որոշ ժամանակ անց ես սսկեցի դավաճանել, չգիտեմ խի, ես էլ չեմ կարողանում․․․դավաճանել եմ իրան մոտ 10 անգամ, 2 տարվա մեջ, չէի ուզւոմ, բայց չէի կարողանում դիմադրել էդ ցանկությունը ուրիշի հետ լինելու, ես իրան սիրում եմ իմ կյանքից շատ ինքը ինձ բավարարում եմ սեքսուալ և մնացած ամեն ինչով, բայց իմ մեջ կար ցանկություն, որը չէր անցնում ու ես չդիմադրելով տրվեցի էդ զգացմունքներին․․․․որոշ ժամանակ անց իրան պատմեցի դավաճանություններիս մեկի մասին․․․որովհետև իմացեր էի, որ ինքը ճանաչում ա էդ մարդկանցից մեկին, ում հետ ես իրան դավաճանել եմ ու ինքը ուզում էր, որ ես ամեն ինչ պատմեի, բաց ես լռեցի ու լռեցի ավելի բարդացրեց․․․ինքը ինձ ներեց և մենք էլի երջանիկ էինք այս անգամ ավելի երջանիկ ու մեր կապը ավելի հզոր էր, մի տարի անց նա իմանում է որոշ բաներ և ինձ հարցնում է՝ արդյոք ես իրեն դավաճանել եմ, թե չէ, ես հիմա չեմ ուզում մանրամասն գրեմ բայց ես իրեն պատմեցի ամեն ինչ, ինչ արել էի իրենից թաքուն, ամեն ինչ․․․․բայց մի բան կա, որ չի անցնում՝ վախ, ինքը ունի վախ, որ ես էլի իրան կդավաճանեմ, իսկ ես ունեմ իմ մեջ վախ, որ ինքը հիմա կսկսի ինձ դավաճանել, ուղղակի վրեժ լուծելու համար։ Ես չգիտեմ ինչ անեմ, ես զգում եմ, որ ինքը ինձ մի քանի հարցերում խաբելա, բայց ինքը պնդումա, որ ինքը ասելա ես չեմ հիշում, ու հիմա իմ մեջ էլ վախ կա, որ ինքը կարողա սկսի խաբել․․․ես հասկանում եմ, որ ինքը իրավունք ունի, ես արժանի եմ ժ, ինքը ինձ նվիրվել էր ու ես իրան խաբել եմ ու դավաճանել ստորի պես, բայց ես ուզում եմ իրա հետ լինեմ, ես չեմ պատկերացնում իմ կյանքը առանց իրա, ուզում եմ սաղ կյանքս լինեմ իրա կողքին ու ամուսնանամ իրա հետ․․․․խնդրում եմ խորհուրդ տվեց ոնց անեմ որ և իմ, և իրա վախերը անցնեն

Ինչ եք կարծում ճիշտա մինչև նշանվելը սեռական կյանքով ապրելը? Ես ու նշանածս մի քանի անգամ ունեցել են սեռական հարաբերություն ու ճիշտա փորձել եմ հրաժարվել, բայց չեմ կարողացել, որովհետև շատ ենք իրար սիորւմ ու ամեն ինչ փոխադարձ սիրո ապացույց է, էս էլ․․․

Ինձ մի բան է հետաքրքորւմ․․․ես ու ընկերս սեռական հարաբերություն ենք ունենում ցիկլի այն օրերին, երբ հղիանալու հնարարվորություն ցածր է, բայց կարող է այնպես պատահի, որ հղիանամ???

Ինձ վատ եմ զգում մենակ էն պատճառով, որ չեմ կարում ծնողներիս աչքերին նայել, որովհետև առաջին անգամա, երբ ես իրանցից լուրջ բան եմ թաքցնում, ընկերոջս հետ սիրով ենք զբաղվել, ճիշտ է՝ բոլորն էլ գիտեն մեր հարաբերությունների մասին, արդեն 5 տարի ա  ընկերություն ենք անում ու չստացվեց զսպել էդ ցանկությունը․․․․ու մի քանի անգամ կրկվնել ա, բայց ամեն ինչ էնքան լավ էր, ուղղակի հիմա վատ եմ զգում, չգիտեմ ճիշտն ասեմ գոնե մենակ մորս, թե չէ, որնա ճիշտ։

Խոստովանիր քանի անգամ ես պատկերացրել սեքսը մի անծանոթ գեղեցիկ տղայի հետ ու փորի ներքևում նվացող ցավ զգացել? Քանի անգամ ես պատկերացրել, որ քո սիրեցյալը (իրական թե պատկերացվող) ավելի համարձակ կլինի ու քեզ կտանի մի գաղտնի տեղ, որտեղ քե կվերցնի: Բայց գրգռվածության փառն աչքերիցտ անցնելուն պես դու հասկանում ես, որ քո մարմինը քեզնից բացի ոչ մեկի պետք չի: Եթե դու քո ցանկությունների հետևից չգնաս ապա ընդամենը րամանակ ես կորցնելու: Մեկ տարի, երկու, հինգ վերջիվերջո դու սեքս կունենաս ու էական չի, ոնց երբ, ում հետ: ԱՄԵՆԱԿԱՐևՈՐԸ՝ միայն այդ պահին կհասկանաս թե ինչքան դատարկ վախերի պատճառով դու կորցրել ես տարիներ նորմալ կյանքով ապրելու հնարավորությամբ: Մի վատնի ժամանակը գրագետ և փորցառու մեկին գտի ու սիրի բոլոր իմաստներով: