Կովերին խոտ տվի, խոզերին լափ տվի, հավերին կուտ տվի: Թո՜ւ, մարդուս մոռացա պուց տամ։

ես 15տ. տղա եմ, ունեմ մի ընկեր ում համարում եմ իմ լավագույն ընկերը,սակայն հաճախ ինձ մոտ հարց է առաջանում, թե արդյո*ք նա էլ ինձ է վստահում այնպես, ինչպես ես իրեն: Ինչպե*ս կարող եմ պարզել դա: Ինչպե*ս փորձեմ նրա անկեղծությունը: Նախապես շնորհակալեմ

երեկ արթնացա դողը մարմնիս մեջ, այն զգացողությամբ, որ սենյակումս մարդ կամ կենդանի է մահացել: Նախորդ օրը ես տեսա. թե ինչպես է աչքիս առաջ մեռնում իմ ընկերը, ում կորցրել եմ տարիներ առաջ, խնդրում է օգնել, կարող եմ փրկել. իսկ ես ոչինչ չեմ անում, անտարբեր նայում եմ, թե ոնց է մեռնում պաղատող հայացքով: Իմ երազները տարօրինակ են. մեկը մյուսից խավարոտ ու սառը: Ոչ մի դեղ ինձ չի փրկի երազներիցս:

Հատուկ հղիացել եմ, որ հեշտ հանձնեմ պետական քննություններս ու դիպլոմ ստանամ:

Ունեմ զույգ աղջիկներ:Ամուսինս նրանց շատ է սիրում, բայց երազում է տղայի մասին:Նորից փորձեցինք:Այսօր եղանք բժշկի մոտ,նորց աղջիկ է:Ամուսինս ասաց կունենամ այնքան միչև տղա չլինի:

Ես գումար էի հավաքում, որ մամայիս նվեր առնեմ…հավաքում էի արդեն 2 տարի, որ 50 ամյակին նվեր անեմ: Ամեն ինչում խնայում էի: Փողերն էլ պահում էի հասարակ տուփի մեջ, իսկ մաման վերցրել ու գցել է աղբարկղը այդ տուփը:

Չեմ կարողանում հասարակական վայրերում հանգիստ բանան ուտել, ինձ հիմար եմ զգում:

Ես սիրում եմ զույգերի հարաբերությունները խառնել: սիրում եմ աղջկան դեպի ինձ քաշել, իսկ հետո թողնել, ես համարում եմ, որ նորմալ աղջիկը չի թողնի սիրած մարդուն, իսկ նորմալ աղջիկ ինձ պետք չի:

Երեկ միայնակությունից համարյա կես ժամ հայլու դիմաց ինքս ինձ հետ խոսում էի, ի՞նչ է կատարվում հետս:

Ծնունդիցս երեք շաբաթ առաջ հոգիս ուտում էր, թե ինչ եմ ուզում, որ ծնունդիս նվիրի, լռում ու ժպտում էի, ասում էի ինքդ մտածիր: Ծննդյանս օրը ոչ ծաղիկներ կային, ոչ նվեր, իսկ ես սպասում էի, մտածում էի, եթե 3 շաբաթ առաջ հարցնում էր, ուրեմն մի հետաքրքիր բան կանի...արեց...