Էն մոմենտնա, որ  12 տարիա մի աղջկա ես սիրում, ինքը քո առաջին համբույրնա, քո միակ լուրջ հարաբերությունը ու իրան հետ ավելի շատ բաժան էլ ու միացել ենք քան կինոներում, ու վերջնական բաժանման պատճառը անհասկանալի օդից եկած բան էր, սկի ես չէի երևի, ոչ էլ ինքը։ Ու նենցա, որ ուրիշների նայում եմ տեսնում եմ դաժե սաղ Եվրոպա ա ռուս էստոնիա ու լիքը ուրիշ տեղի թույն ծտերը իրա դեմ մինչև հիմա ոչ մի բան, էն որ սկի դեմքն եմ մոռացել; Հա մոռացա ասեմ, որ ամուսնացելա մոտ մի տարի առաջ ու մի 2 տարի էլ դաժե նկար չեմ նայել։  Առակս ինչ կուսուցանե- եթե մեկին սիրում եք ու երջանիկ եք իրար հետ, ձեզ տեսած պահել, լինում ա, որ կյանքում էլ իրա հետ չես լինի, բայց ոչ էլ կմոռանաս։

Ի՞նչ անել աննորմալ խանդի հետ։ Ընկերս շփվող անձ է և ինձ մտահոգում է և հանգիստ չի տալիս, ես հիվանդագին խանդում եմ և չեմ կարողանում տեղս գտնել մարդկանց մեջ իր կողքին

բարև, ես նորմալ աղջիկ սիրող տղա եմ 27 տարեկան, բայց իմ կյանքում պահեր են լինում, որ զգում եմ տղու հանդեպ զգացմունքներ ունեմ զուտ սեռական, իսկ անգամներ, երբ որ բավարարվել եմ, արդեն անգամ չեմ էլ մտածում դրա մասին, բայց պահերը շատ չեն լինում, որ պարտադիր ուզում եմ տղու հետ սեքս ունենամ ամեն կերպ:

Մի քանի օր առաջ կարաոկեում ընկերուհուս ծնունդն էինք նշում, չգիտեմ ինչու ոչմեկ չէր զգուշացրել, որ էդտեղ միայն լավ ձայներ ունեցողներն են երգում, ամբողջ անձնակազմը ծիծաղում էր մեզ վրա:

Աղջիկս ամուսնանում է իմ նախկին ընկերոջ տղայի հետ: Իմ և նրա բաժանումը շատ ցավոտ էր: 7 տարի հանդիպել ենք: Այսօր մի սեղանի շուրջ ենք նստում, երկուսս էլ 45 տարեկան ենք, սիրտս ճմլվում է… երկուսս էլ լռում ենք:

Կրծքերս շատ փոքր են : Այդ պատճառով շատ եմ կոմպլեքսավորվում և միշտ ուրախանում եմ երբ ֆիլմերում փոքր կրծքերով դերասանւհիներ են նկարահանվում:

Երբ ես 14 տարեկան էի ինձ մոտեցավ մի տղա ու հարցրեց անունս: Նա այնքան սիրուն էր, որ շփոթվածությունից ես իմ անվան փոխարեն ուրիշ անուն ասացի(Ամալյա): Այժմ ես 24 տարեկան եմ, մենք ամուսնացանք ու մեր աղջկա անունը Ամալյա դրեցինք:

Վաղուց արդեն վախենում եմ թռչել ինքնաթիռով, ինձ մոտ ուղղակի խուճապ է սկսվում: Սկսում եմ ինքնստինքյան ճչալ, մարդիկ ծիծաղում են վրաս, իսկ ես շարունակում եմ լաց լինել ու գոռալ, իսկ հետո շատ եմ ամաչում արածներիցս: Չգիտեմ ինչ անեմ:

Սիրում էի նրան, նա էլ ինձ: Օրերից մի օր մի ուրիշ աղջիկ իրենից հղիացավ, իսկ նա որպես իսկական տղամարդ ամուսնացավ այդ աղջկա հետ, 2 ամիս առաջ նրանք աղջիկ ունեցան, որին իմ անունը տվեց, իմ պատվին:

Ես գտել եմ այն տղային ում հետ կցանկանամ ապրել մինչև կյանքիս վերջ ու դա փոխադարձ է, բայց ծնողներս ԿՏՐԱԿԱՆԱՊԵՍ դեմ են, չեմ հասկանում ինչու պիտի մեկ սիրելի մարդու համար կորցնեմ երկու սիրելի մարդկանց, որոնց պակաս չեմ սիրում: