Ես միշտ փորձել եմ իմ ցանկությունները մեջս պահել, շատ շատ տղեք են գրել, նամյոկներ տվել, բայց կյանքում չեմ մտածել էտ ուղղությամբ, որտև էտի առնվազն գյոթություն ա, ու ես մտածում էի որ չեմ կարա, էտ սխալ ա, ու չեմ կարա տղու հետ սեքսից հետո մարդու դեմքի նայեմ, կամաչեմ։ Տենց մտածում էի մինչև բանակից հետ գալս։ Հետ գալուց հետո մի օր ընգերս մեր տունն էր, ու տենց խմանք, ես հելա լողնամ, ինքը յանի քներ։ Հետո էկա, պառկա, մեկ էլ հիշում եմ, որ ցավից արթնացա։ Չեմ կարա բացատրեմ էտ ինչ էր։ Ու արդեն ուշ էր ինչ որ բան փոխելու, ինձ մնում էր մենակ սուս մնալ, ու ասել թե ինչ ա անում։ Ասեց կանցնի էս մեկն ա, տես հաստատ մարդ չի իմանա, ասում էի չէ, ասում էր արդեն ուշ ա։ Անցավ էտ պահը, ես իրանից համ զզվում էի, հա՛մ էլի ուզում։ Չգիտեմ։ Նույնն էլ հիմա, չգիտեմ ինչ եմ ուզում, բայց ուզում եմ մեկին, որ կլնի իմ հետ, կոպիտ ասած կլնի ինձ պաշտպան։ Միաժամանակ գիտակցելով, որ էտ նորմալ չի, էտ գյոթություն ա, բայց ուզում եմ։

Ժող ասենք ոչմի սեքսի հետ կապ ունեցող գաղտնիք, ոչմի ուռելու, նույն սեռի մարդ ուզելու, ոչէլ ասենք․․․ խզ․․․ տենց տարորինակ բաներ։ Ժող 1 տարիա չեմ կարում կենտրոնանամ գործիս վրա․․․ Շատ կարևոր պռոեկտներ եմ պռավալ տվել, փորձել եմ աղջիկների օգնությամբ հանգստանամ, խելքի գամ՝ մենակ հավայի փողեմ դուրս ցփնել։ Դատական գործեր, կռիվներ, ղալմաղալ, ինչ ասես եկելա գլխիս ու էտ ամենինչը արդեն ահավոր նեռվայնացնումա։։։ Ով ա էղել նմանատիպ սիտուացիայի մեջ՞ Ոնց համոզեմ ինձ որ խելքս գլուխս հավաքեմ՞

Ես լռում եմ և իմ լռելուց հոտ է գալիս:ԱՅՈ Երբ գաղտնիքը պահում էս քո մեջ նա փտում է,նեխում և հոտում:Մեկ անգամ երթուղայինի մեջ լռեցի,այնքան բարձր լռեցի,որ կողքիս ուղեվորը երկու-երեք կանգառ շուտ իջավ: Բայց ինչպե՞ս չլռել երբ-որ լռելուց հոգիտ այնքան է թեթևանում,որ սիրտդ անգամ "լռության սիմֆոնիա է ուզում"

անում եմ կունիլինգուս հաճույքով, եթե ինչ-որ մեկը ուզում է առանց ինչ-որ ստիպվածության և նաև ուզում է լինել բավարված ես կկապնվեմ ձեր հետ, եթե քոմենտ գրեք :) կարող եմ վճարել նույնիսկ 

ապրում եմ մորաքրոջս տանը. առիթը բաց չի թողնում. որ վիրավորի ինձ, նա մի տեսակ խախտված է. աշխատանք եմ ուզում.միայն այդ դեպքում կկարողանամ հեռանալ նրանից. չեմ գտնում: